Fragment pochodzi z książki Hermana Hessego "Siddhartha", w którym to tytułowy bohater jest mnichem i zakochuje się w bogatej kurtyzanie. Jako, że jest ubogim człowiekiem, wszyscy zastanawiają się, co może ofiarować w zamian za ożenek.
-Co ty możesz dać, skoro nie masz żadnego majątku?
-Każdy daje to, co ma. Wojownik daje swoją siłę, kupiec towar, nauczyciel naukę, rybak, rybę.
-Doskonale. Więc powiedz, cóż takiego ty masz do zaoferowania? czego się nauczyłeś, co umiesz?
-Umiem myśleć. Umiem czekać. Umiem pościć.
-To wszystko?
-Myślę, że to wszystko.
-A co z tego za pożytek? Cóż ci przyjdzie na przykład z tego, że umiesz pościć?
-To bardzo pożyteczna umiejętność, panie. Jeżeli się nie ma nic do jedzenia, najrozsądniejsze, co można zrobić to pościć.Gdyby na przykład Siddhartha nie nauczył się pościć, musiałby dziś jeszcze iść na służbę, do ciebie czy gdziekolwiek, bo zmuszałby go do tego głód. Ale tak może spokojnie czekać, nie wie co to niecierpliwość, nie wie, co to przymusowa sytuacja, głód może próbować nad nim swojej siły, a Siddhartha będzie się tylko śmiał.
A co oznaczają dla ciebie owe umiejętności w chwili obecnej?
_JPG.jpg)